Στο Στόχαστρο του Νέου Φορολογικού Νομοσχεδίου οι Μικρομεσαίοι Επιχειρηματίες – Ορατή η Απειλή του «Λουκέτου»

Την απόλυτη αντίθεσή του έχει εκφράσει με κάθε τρόπο ο Σύλλογος Εστίασης Μεσσηνίας αναφορικά με τα προτεινόμενα προς ψήφιση μέτρα του νέου φορολογικού νομοσχεδίου. Συντασσόμενοι με τις φωνές της κοινής λογικής αντιδρούμε έντονα στο φοροεισπρακτικό χαρακτήρα των μέτρων που πλήττουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και επιμένουμε ότι η πάταξη της φοροδιαφυγής θα πρέπει να γίνει με άλλα μέτρα. Η εισαγωγή του τεκμαρτού φορολογητέου εισοδήματος στιχοποιοί κατά βάση τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, στρεβλώνει την πραγματική οικονομική δυναμική των επαγγελματιών, δίνει τη δυνατότητα στους πραγματικούς φοροδιαφεύγοντες να ξεγλιστρήσουν και θα οδηγήσει με ακρίβεια στη «μαύρη» επιχειρηματικότητα.

Ως Σύλλογος Εστίασης Μεσσηνίας μέσω υπομνημάτων προς τα Ανώτερα Δευτεροβάθμια Όργανά μας, συναντήσεών μας με βουλευτές και εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων αλλά και συνεχών τοποθετήσεών μας στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουμε εντόνως αντιταχθεί σε όσα προορίζονται προς ψήφιση και απειλούν με κλείσιμο πολλές επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα έχουμε διαμηνύσει τα εξής:

  «Για «δίκαιο σύστημα φορολόγησης» κάνει λόγο η κυβέρνηση για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που εισάγει ελάχιστο φορολογητέο εισόδημα για τους ελεύθερους επαγγελματίες, ωστόσο τα οριζόντια μέτρα δεν είναι πάντα δίκαια μέτρα. Ειδικά στο θέμα της φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών, υπάρχουν πολλοί που δηλώνουν κάτω από τον βασικό μισθό γιατί αυτά είναι τα πραγματικά τους εισοδήματα. Οπότε η φορολόγηση τους, όπως πάει να εφαρμοστεί , δεν συνιστά φορολογική δικαιοσύνη. Αντιθέτως μπαίνουν στο στόχαστρο ξανά οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις ενώ οι πραγματικές εστίες φοροδιαφυγής θα βρουν και πάλι διέξοδο.

Ο οριζόντιος, τεκμαρτός τρόπος υπολογισμού των κερδών μόνο για τις ατομικές επιχειρήσεις σε σχέση με τις λοιπές προσωπικές και μη εταιρείες, καθώς και η έλλειψη αφορολόγητου στους επαγγελματίες σε σχέση με τους μισθωτούς σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζει στους πολίτες ίση μεταχείριση. Αντιθέτως φέρνει μια φοροεπιδρόμή στις μικρές ατομικές επιχειρήσεις και επιτρέπει να ξεγλιστρούν εταιρείες με ζημίες χρόνων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι θα πληγεί η επιχειρηματικότητα μικρής κλίμακας αν σκεφτεί κανείς ότι με αυτό το νομοσχέδιο ανακόπτεται η εξέλιξη των μικρότερων επιχειρήσεων με τους χαμηλότερους τζίρους. Αντιθέτως ευνοείται η «μαύρη» επιχειρηματική δραστηριότητα με επιχειρήσεις που θα δραστηριοποιούνται χωρίς έναρξη και θα κερδοσκοπούν μέσω του αθέμιτου ανταγωνισμού σε βάρος των υπολοίπων. Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν μπορούν να έχουν την ίδια αντιμετώπιση επιχειρήσεις που χαρακτηρίζονται ως εποχικές – δεν δουλεύουν ουσιαστικά όλο το χρόνο- . Δεν είναι δυνατόν αυτές οι επιχειρήσεις να πληρώνουν έξοδα για όλο το χρόνο ενώ ουσιαστικά τα έσοδά τους περιορίζονται σε ένα διάστημα το πολύ 6 μηνών.

Αυτό που δυστυχώς παρατηρούμε είναι ότι αντί να δοθεί χρόνος σε πρακτικές ελέγχουν που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια και θα μπορούσαν να εξελιχθούν, επιχειρείται μια φορολογική πολιτική που ουσιαστικά θα βάλει φρένο στη διάθεση για επιχειρείν, θα φέρει νέα βάρη σε μικρές επιχειρήσεις, «λουκέτο» σε κάποιες από αυτές – ιδίως στα χωριά- , θα δώσει το ηθικό κίνητρο σε πολλούς να προβούν σε «πλασματικό κλείσιμο» και φυσικά θ αυξήσει την ανεργία.

Ο στόχος πρέπει πάντα να είναι η ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας μέσα από ένα ευνοϊκό πλαίσιο και φυσικά μέσα από νέες επενδύσεις. Οι άνισες φοροεπιδρομές είναι πολύ μακριά από αυτό τον στόχο. Η φοροδιαφυγή πρέπει να χτυπηθεί εκεί όπου πραγματικά υπάρχει και όχι να πληγούν οι μικρομεσαίοι κλάδοι ξανά. Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής προϋποθέτει έναν ουσιαστικό διάλογο μεταξύ όλων των φορέων που θα λαμβάνει υπόψη του τις ιδιαιτερότητες κάθε επαγγέλματος και έκαστος θα συνεισφέρει αναλόγως και όχι ομοίως».

Εν κατακλείδι θα θέλαμε να  εκφράσουμε και την ανησυχία μας για την ενδεχόμενη αύξηση του ΦΠΑ στα μη αλκοολούχα ποτά ενώ μέχρι πρότινος υπήρχε η αίσθηση ότι η μείωση του ΦΠΑ στα μη αλκοολούχα ποτά θα γινόταν μόνιμη. Η επαναφορά του στο 24% είναι ένα βάρος που από ανάγκη οι επιχειρήσεις θα πιεστούν να μετακυλήσουν στον καταναλωτή. Σκεφτόμαστε λοιπόν τις κοινωνικές προεκτάσεις καθώς οι μικρές απολαύσεις μιας πορτοκαλάδας, ενός οποιουδήποτε μη αλκοολούχου ροφήματος, είναι οι ελάχιστες εναπομείναντες παροχές που μπορούν γονείς, παππούδες και γιαγιάδες με πολλά οικονομικά βάρη να προσφέρουν στα παιδιά. Αναρωτιόμαστε λοιπόν:  «Θα τους στερήσουμε και αυτή τη χαρά»;